Incognito

 

 

In Frankrijk kan ik lekker incognito zijn.

En dan niet incognito voor de Fransen, o nee,

incognito ben ik voor mijn ex-landgenoten.

Hoewel ik er natuurlijk voor 0% Frans uitzie met mijn blanke huid en blauwe ogen,

Als ik in mijn Franse autootje rijd denkt iedereen dat ik Frans ben.

Maar nu het hoogseizoen nog niet is aangebroken ben ik overal nog lekker incognito.

 

Zo ook in de supermarkt.

De eerste Nederlandse vakantiegangers heb ik al gespot.

Je herkent ze uit duizenden,

met hun blanke huid en iets luide stem.

Een mevrouw met lichtelijk overgewicht die nog snel eventjes naar de chips afdeling  rent voordat ze aan de beurt is bij de kassa.

 

Laatst was ik in de Grand Fraiche, (supermarkt met veel groenten en fruit)

en meteen bij binnenkomst viel mijn oog op dat Nederlandse koppel van rond de 55 jaar oud.

Alleen al aan de manier waarop ze naar de bananen keken zag ik dat ze Nederlands waren.

Sneaky liep ik er naartoe om te horen wat ze zeiden:

‘Zouden deze bananen ook gewogen moeten worden?’ , hoorde ik de mevrouw zeggen.

‘Nee hoor! Die hoeft u niet te wegen die bananen’ Zei ik.

De mevrouw keek verschrikt achter zich, ze was gesnapt!

 

 

Hihi, het was me weer gelukt 🙂