De laatste keer – Update emigratie #2

De laatste keer: Naar het werk rijden, naar de kapper, naar de supermarkt, koken in je oude huis, eten in je oude huis, slapen in je oude huis. Je zou er bijna emotioneel van worden… 😉

 

 

Mensen vragen mij best veel naar mijn gevoel rondom de emigratie. Een lastig te beantwoorden vraag vind ik dat. ‘Ik heb er zin in’ of, ‘ik heb er vertrouwen in’ zijn eigenlijk geen echte antwoorden. En om heel eerlijk te zijn weet ik het nog niet zo goed.

Een beslissing maak ik meestal vanuit rationele argumenten. Als ik ergens voor kies, sta ik daar vaak ook 100% achter. Het gevaar dat daarin schuilt is dat je dan minder goed luistert naar je gevoel. Aan de andere kant is het ook heel handig, want er is weinig ruimte voor twijfel. En twijfel zorgt er zo vaak voor dat we dingen niet doen en later spijt krijgen.

Ik denk dat het echte gevoel ook pas komt op de cruciale momenten: Afscheid nemen en vertrekken.

Gisteren nam ik afscheid van mijn werk. Tijdens de borrel en het etentje was het super gezellig! Pas in de auto begon het echt tot me door te dringen. Ik kom niet meer naar het werk! Blije en verdrietige emoties vlogen door mijn hoofd. Het is heel jammer want ik zou best nog een tijdje willen blijven, maar ik kan wel een supermooie tijd achter me laten en daar ben ik heel erg dankbaar voor.

Ook van familie en vrienden neem ik natuurlijk afscheid. Maar dat vind ik toch anders. Ik ga ervan uit dat ik mijn familie, maar ook mijn vrienden nog regelmatig zal zien. 

Een laatste keer en nog meer laatste keren zullen onvermijdelijk zijn. Daartegenover zullen er gelukkig ook heel veel eerste keren zijn. Morgen komt Maxime naar Nederland en zaterdag is het afscheidsfeest. Zondag verhuizen we al!!

 

Spannend.

 

 

“Sometimes your heart needs more time to accept what your mind already knows. “